Songs for a Passerby

Hoe verhouden we ons tot een wereld van dingen die voorbijgaan? Zijn we er een onderdeel van? Of kijken we er alleen maar naar? Zijn we een lichaam, of hebben we een lichaam?  
Ligt in die ambivalentie misschien de oorsprong van alle melancholie? 
 
In Songs for a Passerby loop je op eigen kracht, voorzien van een VR-bril, door een muzikaal droomlandschap. Je volgt je eigen 3D spiegelbeeld en passeert langs verschillende scènes: een stervend paard, een koor van prevelende mensen, twee spelende honden.  
 
Songs for a Passerby is een meditatieve queeste, waarbij je even uit de werkelijkheid treedt en naar jezelf kijkt. Als poppenspeler van je eigen lichaam begeef je je in een poëtische ruimte waarin de melancholische vraag opkomt: ga ik voorbij aan momenten, of gaan de momenten voorbij aan mij?   
 
Regisseur Celine Daemen: “Door toeschouwers buiten zichzelf te laten staan en ze, met behulp van live 3D camera’s, de contouren van hun eigen ‘ik’ te laten zien, hoop ik dat de ervaring raakt aan een herkenbaar gevoel van melancholie, waarin we niet langer een onmiddellijke eenheid vormen met de wereld, maar ook tegenover haar staan. Zoals dichter Rainer Maria Rilke schreef: 
‘Dat is ons lot, altijd tegenover zijn, en niets dan dat.’ 
Met Songs for a Passerby heb ik een ervaring willen maken die de samenhang tussen de fysieke en metafysische wereld onderzoekt: Je bent zowel een lichaam dat door de ruimte beweegt, als een geest die daarnaar kijkt. De tijd trekt onvermijdelijk aan je voorbij, maar alle momenten blijven ook gelijktijdig naast elkaar bestaan. Je bent in de wereld en staat er tegelijkertijd buiten.”