Tess Merlot

De eerste keer dat Tess Merlot Jacques Brel hoorde, sloeg de bliksem in. Sindsdien is het chanson niet meer uit haar leven weg te denken. Ze vormde de band Tess et les Moutons en draait inmiddels al honderden shows lang om de essentie: de menselijke ziel naar de oppervlakte trekken, zoals alleen het Franse levenslied dat kan – met originals van Brel, Piaf en Aznavour én haar eigen werk.

Sinds haar debuutalbum Laissez-moi (2021) is Tess Merlot uitgegroeid tot dé chansonnière van de Lage Landen. Ze tourde door het hele land, stond met het Residentie Orkest in een uitverkocht PAARD in Den Haag, en deelde haar liefde voor het chanson in podcasts, radioprogramma’s én op nationale tv. Ook internationaal vond ze haar publiek, met shows in Frankrijk, Duitsland, België en zelfs in een uitverkochte Ellington Jazz Club in Perth, Australië.

Voor haar tweede album Chante la vie (2024) putte Tess uit persoonlijke ervaringen: het verlies van het ouderlijk huis, vriendschappen die vervagen, maar ook de schoonheid van groei, liefde en volwassen worden. Het resultaat is een rijk album vol emotie en levenslust. Singles als Ma maison / Ons huis en Rien à perdre vonden hun weg naar de radio, met succes op NPO Radio 2, Radio 5 en zelfs een nummer 1-notering in de Eeuwige Roem-lijst van Radio West. Met het duet Je n’ai plus 20 ans met Ben Cramer was ze te gast bij onder andere Tijd voor Max en Shownieuws.

Of Tess nu optreedt in kleine bezetting, met volledige band of met orkest – altijd is er die onweerstaanbare joie de vivre, die grenzeloze energie. Het chanson mag ingetogen en breekbaar zijn, maar net zo goed groots en meeslepend. En telkens weer grijpt het publiek terug naar die oerkracht: meezingen, tranen, geluk.